نسخه های درمانی

نسخه های درمانی

درمان بیماری ها از منظرهای گوناگون
نسخه های درمانی

نسخه های درمانی

درمان بیماری ها از منظرهای گوناگون

درمان استفراغ

درمان استفراغ با عسل  

روشهای درمان

الف-پوست نارنج خشک را ساییده با عسل مخلوط نموده سپس آن را به صورت شربت تهیه نمایید و بنوشید.

ب-صبح و ظهر و شب با هر وعده غذا یک قاشق چای خوری پودر زنیان با عسل میل نمایید. 

 

نسخه شماره 1-  داروها برای رفع استفراغ

 مانتول                             0/05 تا 0/2گرم

 روغن بادام شیرین            10 گرم

صمغ عربی                      10 گرم

آب بهار نارنج                    30 گرم

آب مقطر                        150 میلی لیتر

طرز تهیه و مقدر مصرف :

  داروها را با هم مخلوط کرده  و مقدر یک قاشق سوپخوری در هر ساعت میل کنید .

 

 نسخه شماره 2- دارو برای رفع استفراغ

 زنجبیل                     25 گرم

 هل                         50 گرم

 نمک                       5 گرم

طرز تهیه و مقدر مصرف :

 یک قاشق غذا خوری از مخلوط فوق را که قبلا کوبیده شده باشد در یک لیوان آب جوش ریخته به مدت نیم ساعت باقی بگذارید تا دم بکشد . سپس آنرا صاف کرده روزی دو  تا سه بار هر بار یک فنجان نیم ساعت بعد از غذا میل کنید .

 

 نسخه شماره 3- دارو جهت درمان استفراغ خونی

 سیاه دانه               10گرم

 پودر گشنیز             10 گرم

طرز تهیه و مقدر مصرف :

  داروهای فوق را با هم مخلوط کرده هر دفعه یک قاشق مرباخوری به فاصله 2-3 ساعت میل کنید .


 
    

درمان و علل تهوع و استفراغ بعد اعمال جراحی


انتخاب : دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه


تهوع و استفراغ بعد از اتمام عمل های جراحی شایع و عارضه اذیت کننده ای بوده و ناشی از انجام عمل جراحی و بیهوشی می باشد و در اغلب اوقات از درد بیمار برایش زجرآورتر می شود .
شیوع تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی بستگی به فاکتورهای متعددی دارد که شامل : نوع بیهوشی ، نوع و مدت عمل جراحی و جنسیت بیمار ( زیرا خانم ها بیشتر از آقایان دچار این عارضه می شوند ) دارد .
بیمارانی که دچار بیماری حرکت (Motion Sickness ) میشوند پس از عمل جراحی بیشتر گرفتار تهوع و استفراغ میشوند .
درمان
در این جا هدف ، پیشگیری از ایجاد این وضعیت بوده و بیشتر مطالعات متوجه همین مسئله می باشد تا درمان .
مصرف روتین داروهای ضد استفراغ در تمام اعمال جراحی لازم نیست زیرا طبق آمار ، 30% بیماران بعد از عمل جراحی دچار این عارضه می شوند .
داروی انتخابی که توسط همگان پذیرفته شده است متوکلوپروماید می باشد که در درمان و پیشگیری تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی به کار می رود . این دارو زمانی که به عنوان پیشگیری مصرف می شود نتایج بسیار متفاوتی را ایجاد می کند .
Droperidol نیز با مقیاس بسیار زیادی تا به حال مصرف شده است .
داروهای خانواده فنوتیازین مثل پرفنازین و پروکلرپرومازین نیز به مقدار فراوان در طی سالیان متمادی مصرف شده است .
این داروها به خصوص در زمانی به کار گرفته می شوند که از مسکن های خانواده تریاک در طی بیهوشی استفاده شده باشد . مدت زمان اثر این داروها از مدت زمان اثر داروهای مسکن مخدر کوتاه تر بوده و بنابراین دوزهای مکرر از این دارو های ضد استفراغ لازم است که مصرف شود .
در یک مطالعه تحقیقاتی که روی متوکلوپروماید ، پرفنازین ، دروپریدول و اوندانسترون ( Ondansetron ) انجام شده است . بیماران انتخابی ، خانم هایی بوده اند که تحت اعمال بزرگ جراحی زنان قرار گرفته اند و مشخص شده است که پرفنازین داروی انتخابی ( و وریدی ) ضد استفراغ برای پیشگیری در این گروه بوده است .
داروهای آنتی موسکارینی مثل آتروپین یا هیوسین را به عنوان پیشگیری از افزایش بزاق و ترشحات برونش ها و ایجاد برادیکاردی قبل از عمل می توان به کار برد . این داروها به عنوان ضد استفراغ می توانند عمل کنند ولی به خاطر زمان اثر کوتاهشان نسبت به مرفین ، نمی توانند کاملاً اثر استفراغ آور مرفین را از بین ببرند .
هیوسین را از راه پوست نیز به کار برده اند ( مالیدن پماد هیوسین یا گذاشتن Hyosin Patch ) .
Cyclizine آنتی هیستامینیکی است که به همراه مخدرهای مسکن به عنوان Premedication مصرف می شود و روی تهوع و استفراغ بعد از عمل موثر است .
پرومتازین به عنوان پیشگیری و درمان مصرف شده ولی به خاطر اثر آرام بخش و خواب آور شدید آن ، در بیماران کمتر مصرف می شود .
گزارشات متعددی در مورد مصرف کلونیدین به عنوان Premedication در بچه ها وجود دارد که روی استفراغ بعد از عمل موثر بوده است .
گفته شده که زنجبیل معادل متوکلوپرامید روی استفراغ های بعد از عمل موثر است ولی در گزارشات بعدی هیچ گونه اثر مفیدی از آن دیده نشده است .
افدرین نیز برای این عارضه مصرف شده و گزارشات متناقضی در مورد آن وجود دارد .
گزارش شده است که تزریق وریدی پروپوفول روی استفراغ های بعد از اعمال جراحی موثر است .
تحقیقات و بررسی های جدید روی آنتاگونیست های گیرنده 5HT3 ( 5 - هیدروکسی تریپتامین 3 ) انجام شده است .
Ondansetron ( اندانسترون ) در پیشگیری و درمان تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی موثر بوده است ، تحقیقات بعدی نشان داد که که این دارو معادل متوکلوپرامید اثر دارد .
Granisetron ،Dolasetron وTropisetronاز خانواده آنتاگونیست های گیرنده 5HT3 بوده و مشابه Ondansetron روی تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحی موثر هستند .
تحقیقات زیادی در مورد استفاده همزمان چند داروی ضد استفراغ در پیشگیری و درمان انجام نشده است ، اگرچه Ondansetron و Granisetron به همراه دگزامتازون مصرف شده و نتایج خوبی داشته است . همراهی دگزامتازون با داروهای آنتاگونیست گیرنده های 5HT3 اثر این داروها را تشدید می کند .
داروهای ضد تهوع و استفراغ مصرفی در پیشگیری و درمان استفراغ های بعد از اعمال جراحی عبارتند از :
1- آنتاگونیست های دوپامین مثل : متوکلوپراماید و Domeperidone ، Droperidol و بعضی از داروهای خانواده فنوتیازین
2- کورتیکواستروئیدها مثل : دگزامتازون.
3- کانابینوئیدها ( مشتقات حشیش ) مثل : Malbilon.
4- بنزودیازپین ها ، مثل : لورازپام
5- آنتی هیستامین ها ، مثل : دیفن هیدرامین . آنتی هیستامین های غیر خواب آور ، مثل ترفنادین به علت نفوذ بسیار کم در سیستم CNS اثر ضد تهوع و استفراغ ندارند .
6- آنتاگونیست های گیرنده 5HT3 ، مثل : Ondansetron .


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد