درمان استفراغ با عسل روشهای درمان الف-پوست نارنج خشک را ساییده با عسل مخلوط نموده سپس آن را به صورت شربت تهیه نمایید و بنوشید. ب-صبح و ظهر و شب با هر وعده غذا یک قاشق چای خوری پودر زنیان با عسل میل نمایید. نسخه شماره 1- داروها برای رفع استفراغ مانتول 0/05 تا 0/2گرم روغن بادام شیرین 10 گرم صمغ عربی 10 گرم آب بهار نارنج 30 گرم آب مقطر 150 میلی لیتر طرز تهیه و مقدر مصرف : داروها را با هم مخلوط کرده و مقدر یک قاشق سوپخوری در هر ساعت میل کنید . نسخه شماره 2- دارو برای رفع استفراغ زنجبیل 25 گرم هل 50 گرم نمک 5 گرم طرز تهیه و مقدر مصرف : یک قاشق غذا خوری از مخلوط فوق را که قبلا کوبیده شده باشد در یک لیوان آب جوش ریخته به مدت نیم ساعت باقی بگذارید تا دم بکشد . سپس آنرا صاف کرده روزی دو تا سه بار هر بار یک فنجان نیم ساعت بعد از غذا میل کنید . نسخه شماره 3- دارو جهت درمان استفراغ خونی سیاه دانه 10گرم پودر گشنیز 10 گرم طرز تهیه و مقدر مصرف : داروهای فوق را با هم مخلوط کرده هر دفعه یک قاشق مرباخوری به فاصله 2-3 ساعت میل کنید .
درمان و علل تهوع و استفراغ بعد اعمال جراحی انتخاب : دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه
تهوع و استفراغ بعد از اتمام عمل های جراحی شایع و عارضه اذیت کننده ای بوده و ناشی از انجام عمل جراحی و بیهوشی می باشد و در اغلب اوقات از درد بیمار برایش زجرآورتر می شود . شیوع تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی بستگی به فاکتورهای متعددی دارد که شامل : نوع بیهوشی ، نوع و مدت عمل جراحی و جنسیت بیمار ( زیرا خانم ها بیشتر از آقایان دچار این عارضه می شوند ) دارد . بیمارانی که دچار بیماری حرکت (Motion Sickness ) میشوند پس از عمل جراحی بیشتر گرفتار تهوع و استفراغ میشوند . درمان در این جا هدف ، پیشگیری از ایجاد این وضعیت بوده و بیشتر مطالعات متوجه همین مسئله می باشد تا درمان . مصرف روتین داروهای ضد استفراغ در تمام اعمال جراحی لازم نیست زیرا طبق آمار ، 30% بیماران بعد از عمل جراحی دچار این عارضه می شوند . داروی انتخابی که توسط همگان پذیرفته شده است متوکلوپروماید می باشد که در درمان و پیشگیری تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی به کار می رود . این دارو زمانی که به عنوان پیشگیری مصرف می شود نتایج بسیار متفاوتی را ایجاد می کند . Droperidol نیز با مقیاس بسیار زیادی تا به حال مصرف شده است . داروهای خانواده فنوتیازین مثل پرفنازین و پروکلرپرومازین نیز به مقدار فراوان در طی سالیان متمادی مصرف شده است . این داروها به خصوص در زمانی به کار گرفته می شوند که از مسکن های خانواده تریاک در طی بیهوشی استفاده شده باشد . مدت زمان اثر این داروها از مدت زمان اثر داروهای مسکن مخدر کوتاه تر بوده و بنابراین دوزهای مکرر از این دارو های ضد استفراغ لازم است که مصرف شود . در یک مطالعه تحقیقاتی که روی متوکلوپروماید ، پرفنازین ، دروپریدول و اوندانسترون ( Ondansetron ) انجام شده است . بیماران انتخابی ، خانم هایی بوده اند که تحت اعمال بزرگ جراحی زنان قرار گرفته اند و مشخص شده است که پرفنازین داروی انتخابی ( و وریدی ) ضد استفراغ برای پیشگیری در این گروه بوده است . داروهای آنتی موسکارینی مثل آتروپین یا هیوسین را به عنوان پیشگیری از افزایش بزاق و ترشحات برونش ها و ایجاد برادیکاردی قبل از عمل می توان به کار برد . این داروها به عنوان ضد استفراغ می توانند عمل کنند ولی به خاطر زمان اثر کوتاهشان نسبت به مرفین ، نمی توانند کاملاً اثر استفراغ آور مرفین را از بین ببرند . هیوسین را از راه پوست نیز به کار برده اند ( مالیدن پماد هیوسین یا گذاشتن Hyosin Patch ) . Cyclizine آنتی هیستامینیکی است که به همراه مخدرهای مسکن به عنوان Premedication مصرف می شود و روی تهوع و استفراغ بعد از عمل موثر است . پرومتازین به عنوان پیشگیری و درمان مصرف شده ولی به خاطر اثر آرام بخش و خواب آور شدید آن ، در بیماران کمتر مصرف می شود . گزارشات متعددی در مورد مصرف کلونیدین به عنوان Premedication در بچه ها وجود دارد که روی استفراغ بعد از عمل موثر بوده است . گفته شده که زنجبیل معادل متوکلوپرامید روی استفراغ های بعد از عمل موثر است ولی در گزارشات بعدی هیچ گونه اثر مفیدی از آن دیده نشده است . افدرین نیز برای این عارضه مصرف شده و گزارشات متناقضی در مورد آن وجود دارد . گزارش شده است که تزریق وریدی پروپوفول روی استفراغ های بعد از اعمال جراحی موثر است . تحقیقات و بررسی های جدید روی آنتاگونیست های گیرنده 5HT3 ( 5 - هیدروکسی تریپتامین 3 ) انجام شده است . Ondansetron ( اندانسترون ) در پیشگیری و درمان تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی موثر بوده است ، تحقیقات بعدی نشان داد که که این دارو معادل متوکلوپرامید اثر دارد . Granisetron ،Dolasetron وTropisetronاز خانواده آنتاگونیست های گیرنده 5HT3 بوده و مشابه Ondansetron روی تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحی موثر هستند . تحقیقات زیادی در مورد استفاده همزمان چند داروی ضد استفراغ در پیشگیری و درمان انجام نشده است ، اگرچه Ondansetron و Granisetron به همراه دگزامتازون مصرف شده و نتایج خوبی داشته است . همراهی دگزامتازون با داروهای آنتاگونیست گیرنده های 5HT3 اثر این داروها را تشدید می کند . داروهای ضد تهوع و استفراغ مصرفی در پیشگیری و درمان استفراغ های بعد از اعمال جراحی عبارتند از : 1- آنتاگونیست های دوپامین مثل : متوکلوپراماید و Domeperidone ، Droperidol و بعضی از داروهای خانواده فنوتیازین 2- کورتیکواستروئیدها مثل : دگزامتازون. 3- کانابینوئیدها ( مشتقات حشیش ) مثل : Malbilon. 4- بنزودیازپین ها ، مثل : لورازپام 5- آنتی هیستامین ها ، مثل : دیفن هیدرامین . آنتی هیستامین های غیر خواب آور ، مثل ترفنادین به علت نفوذ بسیار کم در سیستم CNS اثر ضد تهوع و استفراغ ندارند . 6- آنتاگونیست های گیرنده 5HT3 ، مثل : Ondansetron .
|