معجون شفا بخش قرآنی

به سند معتبر ازحضرت صادق علیه السلام منقول است که : شخصى از بیماری خود نزد امیرالمؤمنین علیه السّلام شکایت برد. حضرت به او فرمود آیا همسر داری؟ گفت: آری. فرمود: از زن خود یک درهم از مهرى که به او داده ای بطلب که به تو ببخشد و با آن عسل بخر و با آب باران مخلوط ساز و بخور. آن شخص چنین کرد و شفا یافت. سبب این تجویز را از آنحضرت پرسیدند. فرمود که حقتعالى مى‌فرماید: «فَاِن طِبْنَ لَکُمْ عَنْ شَی‏ء مِنْهُ نَفْساً فَکُلُوهُ هَیئاً مَریئاً (نساء/4)؛ اگر زنان از مهر خود بشما به طیب خاطر چیزى ببخشند، بخورید گوارا با عاقبت نیک». و در باب عسل می‌فرماید: «فیه شفاء للناس (نحل/69)؛ در آن شفاست از براى مردمان» و در باب باران می‌فرماید: «وأنزلنا من السماء ماء مبارکا (ق/9)؛ و فرستادیم از آسمان، آبى مبارک». پس در اینجا "گوارائى" و "حسن عاقبت" و "برکت" و "شفا" همه جمع شده است (فاجتمع الهنیئ والمرئ والبرکة والشفاء). البته چنین معجونی شفابخش است و بیماری را برطرف می سازد.

منابع: تفسیر عیاشی؛ تفسیر مجمع البیان؛ حلیه المتقین؛ جامع النورین 

منبع:وبلاگ طب اسلامی 

http://shiateb.blogfa.com/post-132.aspx