خدا درمانی در قرآن و سنت(13)

در این قدم ما آمادگی پیدا می کنیم و این آمادگی برای اصلاح  ،یک شبه اتفاق نمی افتد انسان تا عوارض شدید بیماری خود را نبیند تسلیم تیغ جراحی نمی شود . چه بسیار بیمارانی که حاضر نیستند داروی تلخ را و یا آمپول دردناک را و یا جراحی را قبول کنند زیرا رنج بیماری کمتر از رنج درمان و آمپول وداروی تلخ و جراحی است.

چه بسیار انسان هایی که به مخدر و مسکن ها پناه بردند و بیماری و نواقص آنها کشنده و ریشه دار و سرطانی و مزمن گشت و تنها مرگ درمان قطعی آنها شد .

در این قدم ما با شناخت دقیق خطاهایمان و آگاهی از عوارض وخیم آینده ، انگیزه ی درمان پیدا می کنیم .

شناخت عوارض خطاهاو نواقص عقلی.

نواقص ما در ابتدا به ما کمی لذت می دهد اما در ادامه عذاب و درد بسیار سنگینی باید تحمل کنیم .

نمتعهم قلیلا ثم نضطرهم الی عذاب غلیظ(لقمان 24)

بسیاری در مرحله ی لذت ، حاضر نیستند نقص خود را درمان کنند اما وقتی عذاب خداوند را دیدند چاره جویی می کنند .

شیطان و نفس شیطانی نواقص ما را برای ما زیبا جلوه می دهد لذا در نهان آنها را دوست داریم زیرا یک لذت کمی در ابتدا به ما می دهد و از این رو دوست داشتنی است.چنین فردی غیرقابل درمان است مگر درمانده  و مضطر شود.

سولت لکم انفسکم امرا(یوسف 18 و 83)

انسان درمانده را خداوند اجابت می کند و از این رو در این قدم ما حساسیت خود را بالا می بریم. با اندک نقصی ، سریعا بسوی خداوند می رویم و درخواست کمک می کنیم.

بر دل عاقل هزاران غم بود

گر زباغ دل خلالی کم شود

مثنوی

خداوند در قرآن دائما ما را می ترساند در حقیقت این ترس مقدس ، ترس از عوارض نقص ها ی عقلانی است مثلا ترس از جنود جهل مانند  حب دنیا ، از کفر ، انتقام ، اندوه ، ........ (ارجاع به جنود عقل و جهل)

ما در این قدم تقوای الهی را جستجو می کنیم و به زشتی نواقص خود پی می بریم و  تمایل پیدا می کنیم خداوند نواقص ما را برطرف کند هر چند هنوز از این نواقص لذت می بریم زیرا خیلی زود عذاب خداوند ما را احاطه خواهد کرد.