انسان بیمار جسمی و روانی قبل از هر اقدامی باید به یاد خدا بیافتد و سپس با راهنمایی خداوند اقدام بعدی را انجام دهد که می تواند مراجعه به پزشک متخصص باشد و یا هر اقدامی دیگر.
در جامعه ی شرک آلود ، فرد بیمار بلافاصله به پزشک مراجعه می کند و چنین شخصی حتی اگر خوب هم شود باز گمراه و بیمار است و باید منتظر بلای بعدی باشد زیرا هدف خداوند از بلا ، تضرع و بازگشت بسوی خداست . چنین فردی دوباره و چند باره به بلا و بیماری گرفتار می شود تا در نهایت در اوج نومیدی از غیر خدا و در پایان کار خدا را صدا بزند و از او کمک بطلبد.
فرق دیندار و غیر دیندار این است که دیندار اول کار ، خدا را می طلبد و غیر دیندار در آخر و بن بست ، خدا را صدا می زند که ممکن است در جهنم اخروی بعد از مرگ باشد و یا در همین دنیا به بیماری لاعلاج گرفتار شود و به یاد خدا بیافتد.