عسل ترکیبی از قندها (فروکتوز و گلوکوز و...)، ویتامینهای ب6، ث، تیامین، نیاسین، ریبوفلاوین، اسید پانتوتنیک، کلسیم، مس، آهن، منیزیم، منگنز، فسفر، پتاسیم، سدیم و روی است.
این معجون تندرستی دارای آنتی اکسیدانهای زیادی است و در قرآن کریم هم از آن به عنوان مادهای شفابخش برای درمان بیماریها یاد شده است.
برای مثال ترکیب عسل و دارچین با یکدیگر و مالیدن آن روی محل دندان درد یا دردهای آرتروزی، تا حدود زیادی درد را کاهش میدهد. معجون عسل و دارچین و روغن زیتون هم به جنگ ریزش مو میرود.
گاز معده هم با خوردن ترکیب عسل و دارچین درمان میشود. تحقیقات نشان میدهد که افزودن عسل و دارچین به چای ، ظرف مدت ۲ ساعت، سطح کلسترول خون را تا10 درصد کاهش میدهد.
اگر هم سرما خوردید تا ۳ روز، روزی ۳ بار ترکیب عسل و دارچین نوشجان کنید تا سرفه ها قطع شده و سینوسها تمیز شوند. همچنین اگر به دنبال کاهش وزن هستید صبح ناشتا یک فنجان مخلوط آب جوشیده، عسل و دارچین میل کنید.
به گفته پزشکان، عسل و دارچین سیستم دفاعی بدن را تقویت میکند و ضعف را از بین میبرد. همچنین این اکسیر، پوست را جوان و شفاف میکند و روند پیر شدن سلولها را به تاخیر میاندازد.
منبع : http://hamshahrionline.ir
آثار فسیلی بر جای مانده نشان می دهد که زنبور عسل از ۱۵۰میلیون سال پیش وجود داشته است.
سنگ نگاره هایی در اسپانیا وجود دارد که ثابت می کند انسان ها حداقل ۷هزار سال پیش از عسل استفاده می کردند. عسل هم به عنوان ماده شیرین کننده و هم دارو ارزش زیادی دارد. به نقل از سایت «readers digest»، عسل خام دارو است زیرا به شکل طبیعی، غنی از مواد معدنی، ویتامین ها، آنزیم ها، اسید آمینو و کربوهیدرات است.
اما حرارت دادن عسل، ارزش غذایی آن را از بین می برد و مولکول های عسل را به نوعی چسب غیرهموژنیزه که به غشاء مخاطی می چسبد، تبدیل می کند.
عسل پخته شده سم سلولی ایجاد می کند که باعث اختلال ایمنی بدن می شود. علاوه بر آن باعث انسداد رگ های خون و تصلب شرایین و مانع از جریان خون در اعضای مهم بدن می شود. بنابراین عسل را به هیچ وجه نپزید و به طور خام مصرف کنید.