در افتادگی رحم یک ارگان داخل لگنی مثل رحم و یا مثانه از جای طبیعی خود در لگن نزول یا پرولاپس کرده و به دیواره واژن فشار می آورد .افتادگی رحم زمانی رخ می دهد که عضلات نگاهدارنده ارگانهای لگنی بر اثر عوامل مختلفی نظیر سن بالا ، حاملگی و یا جراحی تضعیف شده باشند. بیشتر خانمها درجاتی از افتادگی رحم را دارند که این حالت می تواند برایشان ناراحت کنند ه و یا حتی درد ناک باشد ، اما در اغلب موارد مشکل طبی عمده ای محسوب نمی شود و براحتی با عمل جراحی قابل درمان است.
علائم افتادگی رحم:
- بی اختیاری ادرار
- احساس فوریت در ادرار
- تکرر ادرار
-در موارد شدید با احتباس ادراری و درد ناشی از آن و آنوری(عدم تشکیل ادرار)
- یبوست
- اسهال
- زور پیچ(تنسموس)
- بی اختیاری مدفوع
- کمر درد
- پهلو درد
- درد لگن
- ناراحتی کلی لگن
- دیس پارونی(درد موقع نزدیکی)
- لکوره(افزایش ترشحات واژن)
- احساس خروج چیزی از واژن
- احساس پری در واژن
- احساس چیزی لغزان در واژن
-منوراژی(افزایش حجم خونریزی قاعدگی)
-منو متروراژی(خونریزی زیاد قاعدگی+لکه بینی )
تشخیص افتادگی رحم:
پزشک
از شما سئوالاتی در مورد نشانه های شما و دارو های مصرفی و تعداد و نحوه
حاملگی های قبلی و مشکلات طبی می پرسدو سپس یک معاینه کلی شامل معاینه لگن
از شما بعمل می آورد.
درمان افتادگی رحم:
درمان
افتادگی رحم بسته به این است که چه ارگانی درگیر است . درمان صبر و انتظار
و پایش بیمار در موارد درجات خفیف بیماری که بیمار فقط دارای افتادگی بدون
علائم است ، بکار می رود .در این مدت از بیمار دارای افتادگی رحم خواسته
می شود که فیبر بیشتری در رژیم غذائی روزانه ( حدود 20 گرم ) برای پیشگیری
از یبوست مصرف کند و اگر دچار سرفه مزمن است آن را درمان کند .
بیمار دارای افتادگی رحم بایستی از
بلند کردن اشیا سنگین و سیگار کشیدن خودداری کند. از کافئین ( موجود در
قهوه و چای و نوشابه های گازدار ) پرهیز کند و اگر دارای اضافه وزن است ،
سعی در کاهش وزن خود داشته باشد. انجام ورزشهای تقویت کننده عضلات لگن یا
کگل kegel که شامل انقباضات مکرر ( حداقل 10 با در روز هر بار 10 جلسه ) به
مدت 3 تا 6 ماه در درمان درجات خفیف افتادگی رحم موثر بوده است .اگر هنوز
پس از تغییر در نحوه زندگی فرد دارای علائم بود ، پزشک جراحی ترمیم سیستوسل
- رکتوسل را توصیه می کند.