درختی است که دارای ارتفاع 15 – 10 متر می‌باشد.
در آفریقا، هند، هیمالیا، برزیل، مصر و ایران می‌روید. قسمت مورد استفاده مغز این
گیاه می‌باشد و میوه آن به طول 60 – 30 سانتی‌متر و به قطر 3 – 2 سانتی‌متر
می‌باشد.
* نام‌های دیگر آن: چونتور، خیارشنبر، خرنوب هندی، چیم کانی، املتاس،
کریال، کرداله، سیال، لاتهی و چم کانی می‌باشد.
1. طبع آن گرم و تر است.
2. فلوس نرم کننده سینه
است.
3. مغز فلوس ملین و مسهل است و عوارض سویی به دنبال ندارد.
4. عسل داخل
غلاف میوه فلوس برای کلیه مفید می‌باشد و از مبتلاشدن به سنگ کلیه جلوگیری
می‌کند.
5. از پوست ریشه گیاه برای شستشوی زخم‌های چرکین استفاده می‌گردد.
6.
جهت صفرای سوخته، همراه تمبرهندی میل شود.
7. جهت مسهل بلغم همراه با تربد مخلوط
نموده میل شود.
8. جهت مسهل سودا، فلوس را با بسفایج، آب کاسنی، آب برگ بید و آب
شاهتره مخلوط نموده میل شود.
9. جهت بازکردن گرفتگی‌های روده همراه با داروهای
لعاب‌دار مانند اسفرزه یا ریشه خطمی میل شود.
10. برای بازکردن گرفتگی‌های کبد و
رفع درد آن با آب کاسنی، تاجریزی و افتیمون مخلوط نموده خورده شود.
11. برای رفع
یرقان و برطرف کردن تب‌های گرم از روش شماره 10 استفاده شود.
12. جهت درمان خناق
با آب گشنیز مخلوط نموده غرغره شود.
13. جهت تسکین درد مفاصل، نقرس و نرم کردن
ورم‌ها این گیاه را با آب تاجریزی مخلوط نموده به محل بمالند.
14. فلوس برای
معده مضر است با مصطکی و انیسون خورده شود.
15. فلوس برطرف کننده حرارت جگر
است.
16. جهت بیماری حصبه فلوس را با روغن بادام شیرین و ترنجبین مصرف
می‌کنند.
منبع:http://www.unknown.ir/
