چگونه قرآن شفاست؟(۱)

در قرآن چهار بار کلمه شفا آمده است.  

یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءتْکُم مَّوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَشِفَاء لِّمَا فِی الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ (یونس۵۷) 

 قُلْ هُوَ لِلَّذِینَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاء (فصلت ۴۴) 

وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ وَلاَ یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إَلاَّ خَسَارًا (اسرا۸۲) 

 یَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِیهِ شِفَاء لِلنَّاسِ (نحل۶۹) 

سه مورد در باره قرآن و مورد دیگر در باره عسل است. 

واژة شفا در لغت به معنای نقطه آخر چیزی است که مشرف به نابودی یا نجات باشد، از این رو شفا یافتن بیمار به معنای عافیت یافتن و نجات از بیماری است؛  

دهخدا:شفا یعنی شفاء. تندرستی و بهبود از مرض  

شکی نیست که قرآن خود را درمانگر معرفی می کند و داروی درمان هم هست و صد البته فقط برای مومنان و ظالمین نه تنها درمان نمی شوند بلکه مرض آنها بیشتر می شود.  

ظالمین چه کسانی هستند؟؟ 

از دیدگاه قرآن بزرگترین ظلم شرک است و شاید منظور قرآن در بحث شفا شرک در درمان است و انسان هم به خدا رجوع می کند و هم به غیرخدا !!!! 

مثلا یک سرماخوردگی دارد و یا یک بیماری روحی دارد به پزشک و روانشناس مراجعه می کند اما وقتی بیماری سخت می گیرد خدا را طلب می کند و این شرک است . خداوند برای درمانگری خود شریک نمی پذیرد و انسان موحد تنها یک طبیب را می شناسد و دیگران وسیله ی او هستند.