خدا درمانی در قرآن و سنت(10)

قُلْ هَلْ نُنَبِّئُکُمْ بِالْأَخْسَرِینَ أَعْمَالًا*الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعًا(کهف 103و 104)

بدترین عمل در این آیات عملی معرفی شده که فرد فکر می کند عمل خوبی انجام داده است و متاسفانه ممکن است هیچگاه اعتراف هم نکند و درمان او از اعتراف شروع می شود و چه بسا در قیامت هم بگوید من هیچ عمل بدی انجام ندادم.

الذین تتوفاهم الملایکه ظالمی انفسهم فالقوا السلم ما کنا نعمل من سوء بلی ان الله علیم بما کنتم تعملون(نحل 28)

توجیه کردن عمل بد ، بدتر از خود عمل است و انسان هایی که اقرار به اشتباه نمی کنند دائما دست به توجیه آن می زنند و لذا در جهل مرکب می مانند. 

در اصول کافی باب اعتراف به تقصیر آمده است که انسان هیچگاه از تقصیر و نقص بیرون نمی رود و لذا انسان ها را طبق حدیث دیگری به دو دسته تقسیم می کنند . همه گناهکار و مقصر هستند گناه کار خوب توبه میکند و گناه کار بد توبه نمی کند.

یا در حدیث دیگری در باب اعتراف به تقصیر آمده است که مردی در بنی اسرائیل چهل سال عبادت کرد و سپس قربانی نمود و پذیرفته نشد سپس اعتراف به گناه کرد و خود را مقصر شمرد سپس خداوند به او وحی کرد که نکوهشی که از خود کردی از عبادت چهل ساله برتر است و این حدیث به ما این نکته را می گوید که اعتراف به تقصیر و خود را شکستن از عبادت برتر است زیرا عبادت ممکن است انسان را دچار عجب و غرور کند.