خدا درمانی در قرآن و سنت(15)

قدم هفت:ما تصمیم گرفتیم که اراده و زندگیمان را به خداوند بسپریم.

ما در قدم سه لیستی از نواقص و خطاها ی خود را تهیه کردیم و در قدم چهار اعتراف و در قدم پنج آمادگی رفع نواقص توسط خدا شدیم و در قدم شش خاضعانه از خداوند خواستیم نواقص ما را برطرف کند

اگر خداوند برخی نواقص و کمبودهای  ما را  علی رغم دعا و تلاش زیاد  برطرف نکرد چکار باید بکنیم ؟؟

اولا باید قدم های قبلی را دوباره کار کنیم و شناخت بهتری از خود و خدا پیدا کنیم و اعتماد کنیم به خداوند که می فرماید : ادعونی استجب لکم (مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم )غافر60

خواندن خداوند باید با خوف و طمع باشد وادعوه خوفا و طمعا (با بیم و امید او را بخوانید )اعراف 56 یعنی در موقع دعا بیم ناک باشیم نکند دعای ما در حقیقت نفرین به خودمان باشد.یعنی شاید کمبود ما به نفع ما باشد و اگر این کمبود برطرف شود ضرری نصیب ما شود و در حقیقت ما چیزی از خدا خواسته ایم که اگر حکمت و دانش غیبی داشتیم ، قطعا نمی خواستیم و باید شاکر باشیم که خداوند دعای ما را که در حقیقت نفرین است اجابت نکرده است.

در قدم هفت ما به تفویض ، توکل ، تسلیم و رضا می رسیم که چهار ستون سلامتی هستند .

توکل یعنی ما کار خود را که دعا و سعی و تلاش است ، انجام بدهیم و کار خداوند را به خدا بسپاریم شاید خداوند چیزهایی می داند که ما نمی دانیم .

خداوند می فرماید:

وعسی ان تکرهوا شییا وهو خیر لکم وعسی ان تحبوا شییا وهو شر لکم والله یعلم وانتم لا تعلمون(بقره 216)

هیچ کس جنگ را دوست ندارد و اصل بر صلح است اما همین جنگ ممکن است خیر باشد .

طبق حدیث که قبلا بیان شد و قرآن ، نواقص از بین نمی روند و انسان همیشه مقصر است و جهت آن هم این است که انسان دائما بسوی خدا رجوع کند و در حقیقت گم شده ی انسان خداست و نواقص وسیله  ای هستند که ما را بسوی خدا می کشانند .

در احادیث مکرر در اصول کافی آمده است که خداوند ناله و تضرع بنده را دوست دارد لذا اجابت را به تاخیر می اندازد و در جهان دیگر پاداشی می دهد که فرد در آن جهان دعا می کند ای کاش در دنیا هیچ دعایی مستجاب نمی شد.

امام صادق  فـرمود: همانا مؤ من خداى عزوجل را درباره حاجت خود بخواند و خداى عزوجل فرماید: اجابت او را بتاءخیر اندازید بخاطر شوقى که بآواز و دعاى او دارم ، پس چون روز قیامت شود خداى عزوجل فرماید: اى بنده مؤ من تو مرا خواندى (و دعا کردى ) و من اجابتت را پس انداختم اکنون ثواب و پاداش تو چنین و چنان است ، و باز درباره فلان چیز مرا خواندى (و دعا کردى ) و من اجابت تو را بتاءخیر انداختم و پاداش تو چنین و چنان است ، فـرمـود: پـس مـؤ مـن آرزو کند که کاش هیچ دعائى از او در دنیا اجابت نمى شد براى آنچه ثواب و پاداش نیک که مى بیند.(اصول کافى جلد 4 صفحه : 246 روایة : 9)

نواقص ما دردهای ماهستند انواع درد و رنج های جسمی و روانی و مولانا می فرماید که این دردها ، یادگار خداوند هستند که با دیدن آن ها به یاد خدا می افتیم.

من درد تو را ز دست آسان ندهم

دل برنکنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به یادگار دردی دارم

کآن درد به صد هزار درمان ندهم .

در این قدم به نواقص حتی دید مثبت پیدا می کنیم و مهم ترین چیز خدا ست و به یاد خدا بودن و در نهایت با خدا بودن و ملاقات خداوند اصل است . ما با تضرع از خداوند می خواهیم کمبودهای ما را چه مادی و چه معنوی برطرف کند اما این کمبودها وسیله هستند و نه هدف . هدف اصلی پیدا کردن بهانه ای جهت بازگشت بسوی خدا و لذت بردن از باخدا بودن است

خداوندا آرامشی عطافرما تا بپذیرم آنچه را که نمی توانم با دعا تغییر دهم و شهامتی که با دعا تغییر دهم آنچه را که می توانم و دانشی که تفاوت این دو را بدانم.