دعای عافیت از کوری

روایت شده که هر که هر روز بعداز نماز صبح ده مرتبه بگوید: 

(سبحان الله العظیم و بحمده و لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم ) از کوری و جنون و جذام و فقر و ضعف پیری عافیت یابد . 

خلاصی از پیسی و...

هر صبح و شام سه مرتبه : 

بسم الله الرحمن الرحیم لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم   

منبع : مصابیح الجنان

دعای جهت فرزند دارشدن

امام صادق فرمود : برای طلب فرزند در سجده این دو آیه را بخواند: 

رب هب لی من لدنک ذریه طیبه انک سمیع الدعا (آل عمران ۳۸) 

رب لا تذرنی فردا و انت خیر الوارثین (انبیا ۸۹) 

آیه شفا  

امام صادق فرمود : هر که هر دردی که داشته باشد ، دست بر موضع آن درد بگذارد و با اخلاص این آیه شریفه را بخواند :  

و ننزل من القرآن ما هو شفا ء و رحمه للمومنین و لا یزید الظالمین الا خسارا (اسراء 82) 

منبع:مصابیح الجنان 

چگونه قرآن شفاست؟(۵)

خداوند به چه کسانی درد (بیماری) می دهد ؟ و چرا ؟؟ 

انسان وقتی بطور غریزی و یا اختیاری از خدا دور می شود دچار اضطراب و ناآرامی می گردد و شاید همه چیز از خانه و ماشین و همسر و مقام و.. داشته باشد اما به دلیل غفلت از خدا احساس عدم رضایت و پوچی می کند و یا طمع او را بر می دارد و فکر می کند هر چه به مادیات نزدیک تر شود بهتر است اما گویا تشنگی او بیشتر می شود و بالاخره این راه یک بازگشتی هم دارد بسوی خدا . 

خداوند ابتدا از درد و بلاهای کوچک چه جسمی و چه روحی و چه اقتصادی و خانوادگی ... شروع می کند تا او برگردد اما شخص پناه می برد به غیرخدا تا جائی که غیر خدا هم نمی تواند کاری بکند و سپس به خدا پناه می برد. 

لذا بیماری های مصطلح نشانه هستند تا انسان بسوی خدا برگردد و پناه بردن به دکتر و دارو نوعی گمراهی است و تا یک جایی کمک می کند اما در نهایت درد و بیماری او بیشتر و بیشتر می شود. اما اگر از همان ابتدا بسوی خدا می رفت شاید دردهای ساده و خوش خیم ، بدخیم نمی شدند و .... 

اما دکتر و دارو لازم است آنچه مخرب است سوء مصرف دکتر و سوء مصرف داروست. 

دکتر وظیفه دارد بیمار را دعوت به توبه و یادخدا و دعا کند و از مسکن ها در صورت ضرورت استفاده نماید. 

چگونه قرآن شفاست؟(4)

بیماری چیست؟؟ 

بیماری گمان بد به خداست . از دیدگاه قرآن همه چیز و همه ی آنچه برای ما رخ می دهد دستور کتبی خداست که مخلوقات او اجرا می کنند.  

قُل لَّن یُصِیبَنَا إِلاَّ مَا کَتَبَ اللّهُ لَنَا (توبه 51)

بگو جز آنچه خدا براى ما مقرر داشته هرگز به ما نمى‏رسد . 

ما گمان بد به خدا داریم اما ناآگاهانه مثلا فکر می کنیم  سرطان و ایدز و میکرب و ویروس عامل بدبختی ما هستند در حالیکه همه چیز از طرف خداست و خداوند هیچ چیز برای ما نمی خواهد جز خیر و صلاح ما . خداوند طبیب مهربانی است که آمپول می زند و تیغ می کشد و جراحی می کند. 

آنچه گفته شد یک روایت و مکانیسم عمیق است. و فلسفه ی بیماری در یک سطح نازل تر هم مطرح است.

چگونه قرآن شفاست؟(3)

مکانیسم درمان در قرآن چگونه است؟؟؟ 

اولا از دیدگاه قرآن به یک روایت چیزی به نام مرض در جهان خارج نیست بلکه بیماری یک تفسیر درونی از یک پدیده بیرونی است لذا درمان هم اصلاح تفسیر است. مثلا درد یک نوع احساس است و چون ناخوشایند است احساس بیماری می کنیم اما شاید یک نفر درد را دارو بداند و احساس خوبی داشته باشد و همانند یک داروی تلخ دوست داشته باشد. 

قرآن درمانی در این روایت نوعی لگوتراپی یا معنا درمانی است و درد را نه تنها ضد ارزش نمی داند بلکه یک ارزش محسوب می کند و کلام خدا را می شنود :عسی ان تکرهوا شیا و هو خیرلکم. 

از این دیدگاه جهان یک پارچه است و ندای توحید سر می دهد و سلامتی و بیماری یکسان می شوند و مرگ و زندگی هم یکی می شود اما دنیا جهان زوجیت است و بیماری و سلامتی با هم تفاوت دارد و مرگ و زندگی یکسان نیست .! 

حوزه ی درمانگری خداوند و قرآن در کجاست؟؟ 

خداوند درون ما را شفا می دهد و این شفا ء موجب می شود چشمان ما باز شود و آنچه بیماری می پنداشتیم در حقیقت نوعی دارو برای درمان امراض درونی ماست. و ما داروی تلخ خداوند را بیماری گمان می کردیم و این سرآغاز یک سری از اتفاقات می شود که به جهنم منتهی می گردد جهنمی که خود باز داروی بیماری درون ماست تا معالجه و شفا یابیم.